Is de zaak van de onkuisheid voor het huwelijk van Deut. 22:13 een voorbeeld van het gerechtelijk systeem dat uitgaat van schuld totdat een verdachte haar onschuld bewijst?
No. This is a section of the case laws that is often misunderstood, because it is actually intertwining the circumstances of two different prosecutions (legal cases). These cases are not describing a woman who is (as one well-known commentator claims) "presumed guilty until she proves her innocence".[1]
Here are the relevant verses:
13 If any man takes a wife, and goes in to her, hates her, 14 accuses her of shameful things, gives her a bad name, and says, “I took this woman, and when I came near to her, I didn’t find in her the tokens of virginity;” 15 then the young lady’s father and mother shall take and bring the tokens of the young lady’s virginity to the elders of the city in the gate. 16 The young lady’s father shall tell the elders, “I gave my daughter to this man as his wife, and he hates her. 17 Behold, he has accused her of shameful things, saying, ‘I didn’t find in your daughter the tokens of virginity;’ and yet these are the tokens of my daughter’s virginity.” They shall spread the cloth before the elders of the city. 18 The elders of that city shall take the man and chastise him. 19 They shall fine him one hundred shekels of silver, and give them to the father of the young lady, because he has given a bad name to a virgin of Israel. She shall be his wife. He may not put her away all his days. 20 But if this thing is true, that the tokens of virginity were not found in the young lady, 21 then they shall bring out the young lady to the door of her father’s house, and the men of her city shall stone her to death with stones, because she has done folly in Israel, to play the prostitute in her father’s house. So you shall remove the evil from among you. Deuteronomy 22:13-21WEB
Disentangling the cases
In the first case (the father accusing the husband of slander), the "signs of virginity" will guarantee that the father wins, given that the husband has no real (eyewitness) evidence, and is just publicly slandering the daughter. If the father chose not to keep such "signs," then it would only mean that he couldn't successfully prosecute the husband for slander.
The reason that the "signs of virginity" (a cloth with blood, perhaps?) is mentioned in the second case is that it would act as clear exculpatory evidence on behalf of the girl (in a circumstance where the husband used false witnesses).
In Deut 22:20, the "signs of virginity" are merely functioning as a rebuttal to the husband's evidence. He must already have provided at least two eyewitnesses, because two witnesses are always required:
15 One witness shall not rise up against a man for any iniquity, or for any sin that he sins. At the mouth of two witnesses, or at the mouth of three witnesses, shall a matter be established. Deuteronomy 19:15WEB
Deuteronomium 19:15 stelt dat de wettelijke "waarheid" vastgesteld moest worden door 2 of 3 getuigen (bevestigd door Jezus in Johannes 8:17). Dit legt altijd de bewijslast bij de aanklager, nooit bij de verdachte.
Deze getuigen die door de man zijn opgegeven, zouden vermoedelijk getuigen zijn van, of deelnemen aan, de ontucht van de vrouw voor het huwelijk. Het bloedige kleed (in de veronderstelling dat het dat was) werd door het meisje en haar vader beschouwd als een geloofwaardige en voldoende verdediging tegen de beschuldiging van het liegen over haar maagdelijkheid. Let op de twee delen van vers 20:
20 But if this thing is true, that the tokens of virginity were not found in the young lady, Deuteronomy 22:20WEB
De zinsnede "het ding is waar" laat zien dat de aanklacht van de echtgenoot door ooggetuigen is vastgesteld als "waar" (in de zin van een juridische getuigenis die niet is weerlegd). Het ontbreken van tekenen van maagdelijkheid zou niet kwalificeren als een soort "getuige" -- het is slechts een gebrek aan bewijs. Daarom kunnen we concluderen dat twee of meer feitelijke ooggetuigen van de schuld van het meisje door de echtgenoot zijn meegebracht. De zinsnede "bewijzen van maagdelijkheid worden niet gevonden" toont aan dat er geen ontlastend bewijs was om zich tegen de getuigenis van de ooggetuigen te verdedigen.
Dit is geen geval van indirect (indirect) bewijs dat wordt gebruikt om schuld te bewijzen. Het is een geval van indirect bewijs dat wordt toegestaan en geloofwaardig wordt geacht als ontlastend bewijs dat de onschuld van het meisje aantoont.
- ↑ Walter Kaiser, Toward Old Testament Ethics, p. 229
