Difference between revisions of "Is the premarital unchastity case of Deut. 22:13 an example of the justice system assuming guilt until a defendant proves her innocence?/nl"
(Created page with "Hier zijn de relevante verzen: ") |
(Created page with "In Deut 22:20 functioneren de "tekenen van maagdelijkheid" slechts als een weerlegging van het bewijs van de echtgenoot. Hij moet al minstens twee ooggetuigen hebben geleverd,...") |
||
| (3 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 7: | Line 7: | ||
{{:Scriptblock|Deuteronomy 22:13-21}} | {{:Scriptblock|Deuteronomy 22:13-21}} | ||
| − | == | + | ==Ontwarring van de zaken== |
| − | In | + | In het eerste geval (de vader beschuldigt de echtgenoot van laster), zullen de "tekenen van maagdelijkheid" garanderen dat de vader wint, gezien het feit dat de echtgenoot geen echt (ooggetuige) bewijs heeft, en gewoon in het openbaar de dochter belastert. Als de vader ervoor kiest om dergelijke "tekenen van maagdelijkheid" niet te bewaren, dan zou dat alleen betekenen dat hij de echtgenoot niet met succes kan vervolgen voor laster. |
| − | + | De reden dat de "tekenen van maagdelijkheid" (een doek met bloed, misschien?) wordt genoemd in het tweede geval is dat het zou fungeren als duidelijk ''ontlastend'' bewijs namens het meisje (in een omstandigheid waar de man valse getuigen gebruikte). | |
| − | In Deut 22:20 | + | In Deut 22:20 functioneren de "tekenen van maagdelijkheid" slechts als een weerlegging van het bewijs van de echtgenoot. Hij moet al minstens twee ooggetuigen hebben geleverd, want er zijn ''altijd'' twee getuigen nodig: |
{{:Scriptblock|Deuteronomy 19:15}} | {{:Scriptblock|Deuteronomy 19:15}} | ||
Latest revision as of 02:39, 1 December 2020
Nee. Dit is een deel van de jurisprudentie dat vaak verkeerd wordt begrepen, omdat het in feite de omstandigheden van twee verschillende vervolgingen (rechtszaken) met elkaar verweven is. Deze zaken beschrijven niet een vrouw die (zoals een bekende commentator beweert) "vermoedelijk schuldig is totdat ze haar onschuld bewijst".[1].
Hier zijn de relevante verzen:
13 If any man takes a wife, and goes in to her, hates her, 14 accuses her of shameful things, gives her a bad name, and says, “I took this woman, and when I came near to her, I didn’t find in her the tokens of virginity;” 15 then the young lady’s father and mother shall take and bring the tokens of the young lady’s virginity to the elders of the city in the gate. 16 The young lady’s father shall tell the elders, “I gave my daughter to this man as his wife, and he hates her. 17 Behold, he has accused her of shameful things, saying, ‘I didn’t find in your daughter the tokens of virginity;’ and yet these are the tokens of my daughter’s virginity.” They shall spread the cloth before the elders of the city. 18 The elders of that city shall take the man and chastise him. 19 They shall fine him one hundred shekels of silver, and give them to the father of the young lady, because he has given a bad name to a virgin of Israel. She shall be his wife. He may not put her away all his days. 20 But if this thing is true, that the tokens of virginity were not found in the young lady, 21 then they shall bring out the young lady to the door of her father’s house, and the men of her city shall stone her to death with stones, because she has done folly in Israel, to play the prostitute in her father’s house. So you shall remove the evil from among you. Deuteronomy 22:13-21WEB
Ontwarring van de zaken
In het eerste geval (de vader beschuldigt de echtgenoot van laster), zullen de "tekenen van maagdelijkheid" garanderen dat de vader wint, gezien het feit dat de echtgenoot geen echt (ooggetuige) bewijs heeft, en gewoon in het openbaar de dochter belastert. Als de vader ervoor kiest om dergelijke "tekenen van maagdelijkheid" niet te bewaren, dan zou dat alleen betekenen dat hij de echtgenoot niet met succes kan vervolgen voor laster.
De reden dat de "tekenen van maagdelijkheid" (een doek met bloed, misschien?) wordt genoemd in het tweede geval is dat het zou fungeren als duidelijk ontlastend bewijs namens het meisje (in een omstandigheid waar de man valse getuigen gebruikte).
In Deut 22:20 functioneren de "tekenen van maagdelijkheid" slechts als een weerlegging van het bewijs van de echtgenoot. Hij moet al minstens twee ooggetuigen hebben geleverd, want er zijn altijd twee getuigen nodig:
15 One witness shall not rise up against a man for any iniquity, or for any sin that he sins. At the mouth of two witnesses, or at the mouth of three witnesses, shall a matter be established. Deuteronomy 19:15WEB
Deuteronomium 19:15 stelt dat de wettelijke "waarheid" vastgesteld moest worden door 2 of 3 getuigen (bevestigd door Jezus in Johannes 8:17). Dit legt altijd de bewijslast bij de aanklager, nooit bij de verdachte.
Deze getuigen die door de man zijn opgegeven, zouden vermoedelijk getuigen zijn van, of deelnemen aan, de ontucht van de vrouw voor het huwelijk. Het bloedige kleed (in de veronderstelling dat het dat was) werd door het meisje en haar vader beschouwd als een geloofwaardige en voldoende verdediging tegen de beschuldiging van het liegen over haar maagdelijkheid. Let op de twee delen van vers 20:
20 But if this thing is true, that the tokens of virginity were not found in the young lady, Deuteronomy 22:20WEB
De zinsnede "het ding is waar" laat zien dat de aanklacht van de echtgenoot door ooggetuigen is vastgesteld als "waar" (in de zin van een juridische getuigenis die niet is weerlegd). Het ontbreken van tekenen van maagdelijkheid zou niet kwalificeren als een soort "getuige" -- het is slechts een gebrek aan bewijs. Daarom kunnen we concluderen dat twee of meer feitelijke ooggetuigen van de schuld van het meisje door de echtgenoot zijn meegebracht. De zinsnede "bewijzen van maagdelijkheid worden niet gevonden" toont aan dat er geen ontlastend bewijs was om zich tegen de getuigenis van de ooggetuigen te verdedigen.
Dit is geen geval van indirect (indirect) bewijs dat wordt gebruikt om schuld te bewijzen. Het is een geval van indirect bewijs dat wordt toegestaan en geloofwaardig wordt geacht als ontlastend bewijs dat de onschuld van het meisje aantoont.
- ↑ Walter Kaiser, Toward Old Testament Ethics, p. 229
