Czy rodzące się prawo pozwala rządowi cywilnemu zmuszać osoby prywatne lub przedsiębiorstwa do rezygnacji z dóbr lub innej własności prywatnej?

[[:Special:MyLanguage/Category:Answered Questions|⮜ AnsweredQuestionsname/pl]]

Pierwotne pytanie (które pozwoliłem sobie poszerzyć) brzmiało:

Czy biblijne prawa pozyskiwania upoważniają rząd cywilny do zmuszania supermarketów lub restauracji do przekazywania ubogim marnotrawstwa żywności?

W czasach biblijnych pomysł wyrzucania idealnie dobrego jedzenia byłby dla ludzi obcym pojęciem. Tylko nasz nowoczesny dobrobyt (w niektórych krajach) pozwala nam w ten sposób marnować luksus jedzenia.

Dobrowolna działalność charytatywna jest ważnym tematem biblijnym. Ale to pytanie nie dotyczy dobrowolnej dobroczynności.

Właściciele firm gastronomicznych (takich jak supermarkety i restauracje) powinni rozważyć zaoferowanie nadmiaru dla potrzebujących, a nie wyrzucanie go. Jednakże, musimy również zdawać sobie sprawę z kosztów (i ryzyka) związanych z tym hojnym działaniem. Zastanówmy się na przykład, ile kosztowałoby nas (tylko w kategoriach czasowych) oddanie resztek z ostatniej świątecznej kolacji. Teraz, skaluj to do kolacji w restauracji na cały rok.

Ryzyko dla właściciela firmy wiąże się z ponoszeniem odpowiedzialności, jeśli ktoś zachoruje po spożyciu żywności, która przeszła przez kontrolę supermarketu lub restauracji. Co by było, gdybyś przekazał swoje Święto Dziękczynienia jakiejś bezdomnej osobie i dwa tygodnie później został dotknięty pozwem sądowym, ponieważ zaraziła się zatruciem pokarmowym, które przypisała ona Twojemu zaniedbaniu w przygotowaniu posiłku?

Prawo biblijne nie upoważnia rządu cywilnego do wymuszenia tego aktu hojności na właścicielu restauracji/rynku, tak jak prawo biblijne nie upoważnia rządu cywilnego do wymuszenia na właścicielu restauracji/rynku zebrania resztek z własnego śniadania/lunchu/kolacji i rozdania ich ubogim. Oto trzy powody:

1. The Biblical gleaning law is not merely about "waste products/old food" -- it is about allowing hungry people to take perfectly good agricultural products from parts of someone's land, under certain conditions which are specified in the law (Deut. 23:24-25). Biblical gleaning law does not apply outside these scripturally-defined areas:
   • yearly marginal agricultural produce (Lev. 19:9-10)
   • produce from the land/orchards/vineyards which are "rested" in the seventh year (Lev. 25:4-7)
2. Even the Biblical gleaning law was not "civilly-enforced" in the sense that there was a specified civil punishment for a landowner who harvested all of his bunches of grapes, or sheathes of grain. In fact, we know from history that Israel actually did violate this Biblical welfare law by refusing to fallow their land for many Sabbath years in a row. And this Biblical law violation was enforced by God himself (Lev. 26:43), when he exiled them from the land into Babylon.20 He carried those who had escaped from the sword away to Babylon, and they were servants to him and his sons until the reign of the kingdom of Persia, 21 to fulfill YHWH’s word by Jeremiah’s mouth, until the land had enjoyed its Sabbaths. As long as it lay desolate, it kept Sabbath, to fulfill seventy years. 2 Chronicles 36:20-21WEB
   On the other hand, there is a kind of "negative enforcement" of this law, because the civil government cannot be used to charge a gleaner with "trespassing" or "theft" either. The most a property owner can do is make the gleaner leave, and he cannot recover any small amount of food which was gleaned lawfully.
3. According to Biblical law, an animal that was found to have died "of itself" (without the blood being drained at death) was unclean for Israelites to eat (there wasn't necessarily anything unhealthy about it: the "uncleanness" was ceremonial). What did the law say to do with this "wastage"? 21 You shall not eat of anything that dies of itself. You may give it to the foreigner living among you who is within your gates, that he may eat it; or you may sell it to a foreigner; for you are a holy people to YHWH your God. You shall not boil a young goat in its mother’s milk. Deuteronomy 14:21WEB
   The owner of the dead animal could either give it to the sojourner at the gates (this is typically where people would beg for food) or sell it to a foreigner. Notice that this law does not specify any involvement by civil government.