Difference between revisions of "Status of a wife provided to a freed slave/nl"

Latest revision as of 01:47, 21 November 2020

Other languages:

English • ‎Nederlands • ‎español • ‎한국어

Ten eerste moeten we deze slavernij/servicemaatschappelijke wetten begrijpen tegen de achtergrond van een motivatie: dat het vrijwillige slavernij/servicemaatschappelijk systeem van de Bijbelse wet functioneerde als een soort welvaartssysteem ter bescherming en ondersteuning van degenen die moeite hadden om zelfstandig in hun levensonderhoud te voorzien. Behalve (misschien) in het geval van wetten die dienstbaarheid opdrongen aan eigendomscriminelen die hun schuld terugbetalen, hadden alle andere dienstbaarheidswetten als doel om uiteindelijk iedereen die in dienstbaarheid was te bevrijden (als zij in staat waren om voor zichzelf te zorgen -- uiteraard waren sommige mensen niet in staat om in hun levensonderhoud te voorzien vanwege een of andere handicap). Een deel van de reden voor de manumissiegift (Deut. 15:12-15) was om de pas bevrijde man wat startkapitaal te geven om dit te doen.

Vrouwelijke slaven/bedienden zouden in hun zevende jaar worden vrijgelaten als ze door iemand, zoals een echtgenoot of een familielid, konden worden ondersteund/beschermd. Ze zouden niet gedwongen worden om in hun levensonderhoud te voorzien in een zelfvoorzienende economie zonder landbezit. Aan de andere kant, als een meester een vrouw aan zijn knecht gaf, heeft de knecht een extra schuld van een bruidsschuld ('mohar') opgelopen (er is een soortgelijk voorbeeld in het geval van Joseph/Laban). Hij krijgt het voordeel dat hij een vrouw heeft en kinderen kan voortbrengen, maar hij heeft nog niet aangetoond dat hij haar zelfstandig kan onderhouden. In plaats van hem onmiddellijk te belasten - samen met zijn eigen vrijheid - met de verantwoordelijkheid om ook een vrouw (en eventueel kinderen) te onderhouden, blijft de meester in die verantwoordelijkheid totdat de bevrijde dienaar hem een bruidspensioen kan betalen als "verlossing" voor haar.

Het feit dat een dienaar wordt bevrijd, betekent niet dat hij van zijn vrouw moet scheiden of elders moet gaan wonen. Deze jurisprudentie legt alleen de verantwoordelijkheid voor de zorg voor de vrouw en de kinderen vast. Merk ook op dat er geen enkele aanwijzing is dat een van beide slaven tot het huwelijk werd gedwongen.

Subtopics:

@@ Line 1: / Line 1: @@
 __NOTOC__ __NOEDITSECTION__
 <languages /><span class="notebody">
-First, we must understand these slavery/servanthood laws against a background motivation: that the voluntary slavery/servanthood system of Biblical law functioned as a kind of welfare system to protect and support those who had difficulty providing independently for themselves. Except (perhaps) in the case of laws that forced servanthood upon property criminals who were paying back their debt, all other servitude laws had the goal of eventually freeing everyone who was in servitude (if they were capable of providing for themselves -- obviously some people were not capable of sustaining themselves because of some disability or other). Part of the reason for the manumission gift (Deut. 15:12-15) was to give the newly freed man some starting capital in order to do this.
+Ten eerste moeten we deze slavernij/servicemaatschappelijke wetten begrijpen tegen de achtergrond van een motivatie: dat het vrijwillige slavernij/servicemaatschappelijk systeem van de Bijbelse wet functioneerde als een soort welvaartssysteem ter bescherming en ondersteuning van degenen die moeite hadden om zelfstandig in hun levensonderhoud te voorzien. Behalve (misschien) in het geval van wetten die dienstbaarheid opdrongen aan eigendomscriminelen die hun schuld terugbetalen, hadden alle andere dienstbaarheidswetten als doel om uiteindelijk iedereen die in dienstbaarheid was te bevrijden (als zij in staat waren om voor zichzelf te zorgen -- uiteraard waren sommige mensen niet in staat om in hun levensonderhoud te voorzien vanwege een of andere handicap). Een deel van de reden voor de manumissiegift (Deut. 15:12-15) was om de pas bevrijde man wat startkapitaal te geven om dit te doen.
 Vrouwelijke slaven/bedienden zouden in hun zevende jaar worden vrijgelaten als ze door iemand, zoals een echtgenoot of een familielid, konden worden ondersteund/beschermd. Ze zouden niet gedwongen worden om in hun levensonderhoud te voorzien in een zelfvoorzienende economie zonder landbezit. Aan de andere kant, als een meester een vrouw aan zijn knecht gaf, heeft de knecht een extra schuld van een bruidsschuld ('mohar') opgelopen (er is een soortgelijk voorbeeld in het geval van Joseph/Laban). Hij krijgt het voordeel dat hij een vrouw heeft en kinderen kan voortbrengen, maar hij heeft nog niet aangetoond dat hij haar zelfstandig kan onderhouden. In plaats van hem onmiddellijk te belasten - samen met zijn eigen vrijheid - met de verantwoordelijkheid om ook een vrouw (en eventueel kinderen) te onderhouden, blijft de meester in die verantwoordelijkheid totdat de bevrijde dienaar hem een bruidspensioen kan betalen als "verlossing" voor haar.