View source for Does the divorce of the foreign women in Ezra 9-10 show that civil government has authority to dissolve marriages or preside over "divorce trials"?/nl

<languages />{{:Navleft|Category:Answered Questions|{{:AnsweredQuestionsname/{{PAGELANGUAGE}}}}}}
<div class="questionbody">
Snel antwoord: Nee. De bijbelse wet geeft de burgerlijke overheid nergens de bevoegdheid om huwelijksovereenkomsten te ontbinden of om te eisen dat echtgenoten toestemming krijgen van de burgerlijke overheid voor de scheiding. De echtscheiding van de buitenlandse vrouwen in Ezra 9-10 toont niets dat lijkt op een van de bovenstaande gevallen.

De handelingen in Ezra 9-10 zijn een verhaal dat duidelijk het Bijbelse recht als achtergrond heeft (met name Deut. 7:1-3). De "echtscheidingen" moeten worden begrepen tegen dit wettelijke kader, dat enigszins afwijkt van onze moderne vooroordelen.

Dit kan sommige mensen verbazen, maar volgens de Bijbelse wet waren mannen niet verplicht om toestemming te krijgen van de burgerlijke overheid om hun vrouwen te scheiden (Deut. 24:1). Christopher Wright legt uit:

{{:Quote|Een man hoefde niet 'naar de rechtbank' te gaan om een scheiding te krijgen. De wetten die wel verwijzen naar de echtscheiding hebben betrekking op omstandigheden waarin de echtscheiding verboden is of op het regelen van relaties nadat de echtscheiding al heeft plaatsgevonden. In beide gevallen lijkt de bescherming van de vrouw het belangrijkste punt van de wet te zijn. ... Wat [Deut. 24:1-4] wel vereist is, is dat een man die van zijn vrouw scheidt, haar een 'wetsvoorstel tot echtscheiding' moet geven. Dit zou voor de bescherming van de vrouw zijn geweest. Het was documentair bewijs dat ze was gescheiden, dus noch zij, noch enige toekomstige echtgenoot kon worden beschuldigd van overspel als ze weer trouwde.<ref>Kristopman J. H. Wright, <em>Old Testament Ethics for the People of God</em>, pp. 331-332</ref>}}

Volgens Peter Craigie:

{{:Quote|Als de man besloot te scheiden van de vrouw, moest hij een echtscheidingsbrief schrijven en deze formeel aan de vrouw overhandigen. Ze werd dan weggestuurd uit het huis van de man, maar het bezit van de echtscheidingsakte gaf haar een zekere wettelijke bescherming tegen elke verdere actie van de man.<ref>Craigie, <em>Deuteronomie</em>, p. 305</ref>}}

Het bijbelse recht vereist niet dat een echtgenoot in het openbaar, voor de rechter, het misdrijf van overspel of ontucht van een echtgenote bewijst voordat hij een "echtscheidingsbevel" uitvaardigt. Dit "dwangbevel" heeft geen wettelijke bevoegdheid over een huwelijksconvenant. Het huwelijksconvenant zou al moeten worden verbroken door ontucht van de vrouw. De "echtscheidingsakte" is slechts een officiële verklaring van de man (niet van de burgerlijke overheid) dat hij zijn vrouw heeft "opgeborgen", een bewering dat het huwelijksconvenant al is verbroken, en dat hij niet heeft geprobeerd het te herstellen. Deze wetstekst beschermt de vrouw tegen een toekomstige beschuldiging van haar ex-echtgenoot, voor het geval hij jaloers of boos zou worden als ze hertrouwd zou worden. Volgens het Bijbelse recht zou een rechter alleen worden gezocht (door een vrouw, vermoedelijk) als de ex-echtgenoot weigerde haar het bevelschrift te geven, zoals het Bijbelse recht voorschrijft.

Tegenwoordig is de burgerlijke overheid zo betrokken geraakt bij het huwelijks- en echtscheidingsproces, dat christenen zich niet langer afvragen of de staat de macht heeft om het huwelijk te "licentiëren", of om een scheiding "toe te staan". Dit is een door en door modern fenomeen, en het is anachronistisch om onze moderne huwelijksideeën terug te lezen in het Bijbelse recht.

De in Ezra 9-10 beschreven actie van Ezra had betrekking op Israëlieten die na de Babylonische gevangenschap waren teruggekeerd en met buitenlandse vrouwen waren getrouwd, vermoedelijk in strijd met de wet in Deuteronomium 7. Let op de duidelijke parallel tussen deze twee delen van de Schrift:

{{:Scriptblock|Deut 7:1-4}}

{{:Scriptblock|Ezra 9:1-3}}

Deze huwelijken waren duidelijk <em>illegale</em> naar de normen van het Bijbelse recht. Sommige mensen merken op dat Ezra 9:1 melding maakt van "Egyptenaren", "Ammonieten" en "Moabieten", bevolkingsgroepen die niet in de Deut. 7:1 lijst staan. Maar dit verandert niets aan het illegale karakter van de huwelijken, want het doel van de oorspronkelijke wet was om te voorkomen dat Gods volk "de gruwelen zou volgen" (Ezra 9:1: b.v. afgoderij, incest, enz.) van de Kanaänitische volken (zie Deut. 7:4, Lev. 18:26-30). Waarschijnlijk waren er veel Egyptenaren, Ammonieten en Moabieten die met de Kanaänitische volken waren getrouwd en daardoor iedereen in gevaar zouden brengen die een verbond met hen probeerde te sluiten. Al deze verbondsleden met afgodendienaren waren illegaal. Dit was Ezra's zorg.

Sommige commentatoren lezen "echtscheidingsprocessen" in Ezra 10:14. Bijvoorbeeld, Philip Kayser beweert: "Ezra probeerde elk geval van ongepast huwelijk op eigen kracht." <ref>Kayser, <em>Is de doodstraf rechtvaardig? </em>, p. 25</ref> Dit is een valse bewering, die iedereen kan vertellen, simpelweg door de tekst van Ezra 10 te lezen:

{{:Scriptblockformat|{{#scripture:Ezra 10:3}} ... {{#scripture:Ezra 10:7-8}} ... {{#scripture:Ezra 10:14}}|scriptref=Ezra 10:3,7-8,14}}

Er was geen echtscheiding "proces" hier, zoals Kayser beweert. Deze "huwelijken" waren prima facie <em>illegale</em> volgens de Bijbelse wet. Er was geen (wettelijk) huwelijksconvenant gebroken. Er was zelfs geen (wettelijk) huwelijksconvenant gesloten. De juridische term om dit te beschrijven is "void <em>ab initio</em>" (ongeldig vanaf het begin).

Dit was gewoon een geval van veel prominente Israëlische mannen die ontucht pleegden met buitenlandse vrouwen (alsof ze prostituees waren geweest). Deze presentatie van elke man voor de leiders van de gemeenschap was een openbare "verklaring van afstand doen" (echtscheiding), vereist "volgens de raad van mijn Heer" (Ezra 9:3). Noch de mannen, noch de gemeenschapsleiders hadden enige keuze of discretie in deze zaak. Het maakte deel uit van hun openbare daad van berouw voor een zonde (het aangaan van een onwettig huwelijk) die een oordeel over de gemeenschap zou kunnen hebben gebracht. Niemand die deelnam aan dit proces beweerde dat deze huwelijken ooit legaal waren. Een dergelijke claim zou de waarheid van het Bijbelse recht (Deut. 7:1-3) hebben ontkend en hun berouw hebben tenietgedaan.
</div>

{{DISPLAYTITLE:Laat de echtscheiding van de buitenlandse vrouwen in Ezra 9-10 zien dat de burgerlijke overheid de bevoegdheid heeft om huwelijken te ontbinden of "echtscheidingsprocessen" voor te zitten?}}

[[Category:Answered Questions]]
[[Category:Divorce]]
[[Category:Ezra 10:14]]
[[Category:Questions about civil government formation, powers, and limits]]
[[Category:Questions about marriage and family]]
[[Category:Questions about the historical application of Biblical law]]