Hoe heeft Jezus de wet "vervuld"? (Matt. 5:17-19)

⮜ Beantwoorde vragen

Snel antwoord: Jezus bedoelde met het woord "vervullen" dat hij de profetische en typologische delen van de Wet en de Profeten zou "bevestigen" en "aanvullen". Daarom zijn (zoals de meeste Christenen zullen toegeven) sommige delen van de wet overleden -- maar geenszins alle van de wet. Jezus kwam niet om de wet af te schaffen, noch om elk deel ervan onveranderd te behouden tot het einde der tijden.

Inleiding

De meeste christenen zijn bekend met de Bergrede van Jezus. Maar ze beseffen vaak niet het belang van Jezus' inleidende woorden:

17 “Don’t think that I came to destroy the law or the prophets. I didn’t come to destroy, but to fulfill. 18 For most certainly, I tell you, until heaven and earth pass away, not even one smallest letter or one tiny pen stroke shall in any way pass away from the law, until all things are accomplished. 19 Therefore, whoever shall break one of these least commandments and teach others to do so, shall be called least in the Kingdom of Heaven; but whoever shall do and teach them shall be called great in the Kingdom of Heaven. Matthew 5:17-19WEB

Jezus maakte het aan het begin van zijn preek duidelijk: niets wat hij wilde zeggen moet worden geïnterpreteerd als het terzijde schuiven of afschaffen van de wet. Hij zei: "Ik ben niet gekomen om [de wet] af te schaffen...". Deze uitspraak was nodig, omdat Joden in de eerste eeuw, die alleen de false leer van de Farizeeën (gebaseerd op de zogenaamde "Mondelinge wet") hadden gehoord, zouden kunnen denken dat Jezus op de een of andere manier Gods geschreven wet ongeldig maakte. Maar hij maakte alleen de valse manipulaties van de wet door de Farizeeën nietig (bijv. Matt. 15:3 e.v.). Greg Bahnsen schreef een heel hoofdstuk in zijn boek Theonomie in de christelijke ethiek over de bovenstaande Schriftpassage. Het hoofdstuk was getiteld: "The Abiding Validity of the Law in Exhaustive Detail (Mattheüs 5:17-19)" Er is veel waarde in Dr. Bahnsen's bespreking van de passage, en het is zeker de moeite waard om te lezen. Dr. Bahnsen vatte de verschillende benaderingen van het woord "vervullen" als volgt samen:

Er zijn verschillende zintuigen gesuggereerd voor "vervulling" in deze passage. Geeft het aan dat Jezus een einde maakt aan,⁴⁵ vervangt,⁴⁶ supplementen (voegt toe aan),⁴⁷ wil actief gehoorzamen,⁴⁸ afdwingen,⁴⁹ of bevestigt en herstelt de wet?

Dr. Bahnsen heeft elk van deze opties in detail besproken. Uiteindelijk stelde hij dat "vervullen" moet worden opgevat als zowel "bevestigen" als "vaststellen" (in directe tegenstelling tot het woord "afschaffen" eerder in het vers). Een van de implicaties van Dr. Bahnsen's visie is dat de wet bindend blijft - zelfs in het Nieuwe Verbond - in "uitputtend detail" (dus zijn hoofdstuktitel). Hij schreef:

Het is moeilijk voor te stellen hoe Jezus intensiever zou kunnen bevestigen dat allemaal de wet bindend blijft in het evangelie-tijdperk.

Volgens Dr. Bahnsen blijven de jots en tittles van de wet bindend tot het einde van het "fysieke universum":

Christus ... stelt dat de wet geldig zal blijven zolang het fysieke universum duurt, dat wil zeggen tot het einde van de leeftijd of de wereld. ... Als we rekening houden met het werkelijke einde van de hemel en de aarde zien we dat de Schrift leert om bij de wederkomst van Christus te zijn .... Tenminste tot dat moment blijven de details van de wet bestaan. ... Παρέλθῃ wordt in dit vers twee keer gebruikt: ten eerste van het fysieke universum, en ten tweede van de kleinste details van Gods wet.

Ik zal een ander begrip van Jezus' woord "vervullen" aanbieden dan Dr. Bahnsen. Om dit essay hanteerbaar kort te houden, zal ik slechts minimaal ingaan op wat hij schreef. Ik zal laten zien dat Jezus met het woord "vervullen" bedoelt dat hij de profetische en typologische delen van de wet en de profeten zou bevestigen en volledigen. Daarom zijn sommige jots en tittles van de wet overleden -- maar zeker niet allemaal. Jezus kwam niet om de wet af te schaffen, noch om elk typologisch puntje van de wet tot het einde der tijden te behouden.

Jezus bevestigde en voltooide de Wet en de Profeten

Jezus zegt dat hij twee dingen kwam vervullen: de Wet en de Profeten. De meeste mensen die het evangelie van Matteüs hebben gelezen, begrijpen wat Jezus bedoelde toen hij zei "vervul" "de Profeten". In feite is dit een terugkerend "vervulling" thema in het evangelie van Matteüs:

15 and was there until the death of Herod, that it might be fulfilled which was spoken by the Lord through the prophet, saying, “Out of Egypt I called my son.” Matthew 2:15WEB

Jezus' missie als Messias vervulde manie Oudtestamentische profetieën, en Matteüs wijst er voortdurend op wanneer dit gebeurde (Matteüs 1:22; 2:17,23; 4:14; 8:17; 12:17; 13:35; 21:4; 26:54,56; 27:9). Toen Jezus deze profetieën vervulde, volbracht hij nog twee andere dingen:

1. Hij bevestigde dat de profetie waar was. [Zie, bijvoorbeeld, Lucas 24:25-26.]
2. Hij voltooide de profetie.

Met betrekking tot nummer 2 hierboven: door de voltooiing van de profetie heeft Jezus er ook voor gezorgd dat it nooit meer in vervulling hoeft te gaan. Dus als we bijvoorbeeld eenmaal erkennen dat de tak uit de wortel van Jesse al is gekomen (zie Jesaja 11:1-10, geciteerd in Romeinen 15:12), gaan we niet verder met het onderzoeken van de toekomstige generaties van Jesse voor extra takken. De profetie heeft Gods doel bereikt en is nu voltooid. Maar hoe zit het met de wet? Heeft Jezus de wet op dezelfde manier "voltooid", zodat deze nooit meer hoeft te worden vervuld?

Ja -- maar alleen delen van de Wet. Er zijn twee belangrijke manieren waarop Jezus de Wet "vervuld" heeft:

1. Jezus bevestigde en voltooide bepaalde specifieke profetieën in de Wet door ze uit te laten komen.
2. Jezus bevestigde en vervolledigde de typologie ingebed in bepaalde delen van de wet (b.v. het offer), waarbij hij zich manifesteerde als het "lichaam"/antitype waarnaar de "schaduw"/soort van de wet verwees.

Laten we deze twee aspecten eens nader bekijken.

Jezus voltooide specifieke profetieën in de Wet

Gelukkig voor de tolken van Matt. 5:17 vertelde Jezus zijn discipelen (en ons) precies hoe hij het woord vervulling bedoelde:

44 He said to them, “This is what I told you while I was still with you, that all things which are written in the law of Moses, the prophets, and the psalms concerning me must be fulfilled.” Luke 24:44WEB

"Alle dingen die in de Wet van Mozes ... over mij geschreven zijn" verwijst naar specifieke profetieën (en profetische typologieën, zoals ik in het volgende hoofdstuk laat zien) die ingebed waren in "de Wet van Mozes" (de uitdrukking verwijst naar Jozua 8:34, en betekent de Torah van Genesis door middel van Deuteronomium) die de persoon en het werk van de komende Messias voorspeld heeft. D. A. Carson, die commentaar geeft op Matt. 5:17-19, schrijft:

De beste interpretatie van deze moeilijke verzen zegt dat Jezus de Wet en de Profeten vervult in die zin dat ze naar Hem wijzen, en Hij is hun vervulling... Daarom geven we pleroo ('vervullen') precies dezelfde betekenis als in de formule citaten, die in de proloog (Matt 1-2) al grote nadruk hebben gelegd op de profetische aard van het OT en de manier waarop het naar Jezus wijst. Zelfs OT-gebeurtenissen hebben deze profetische betekenis (zie op 2:15). Even later benadrukt Jezus dat 'alle profeten en de Wet hebben geprofeteerd' (11:13). De wijze van de profetische voorspelling varieert. De Exodus, zo stelt Mattheüs (2:15), voorspelt de roeping uit Egypte van Gods 'zoon.'.

Jezus vertelde de mensen dat hij kwam om alle onvervulde profetieën te "vervullen" (zoals in "volbrengen wat is voorspeld") die in zowel "de Wet als de Profeten" stonden. Christenen denken niet vaak aan "de Wet" als een tekstueel genre dat profetie bevat, maar er is veel profetie in de Wet, niet alleen "de Profeten". Hier zijn drie belangrijke profetieën uit de Wet die Jezus heeft vervuld.

1. Jezus was de profeet zoals Mozes

De apostel Petrus, sprekend voor het volk in Handelingen 3, citeerde uit een profetie in Deut. 18:18-19:

20 and that he may send Christ Jesus, who was ordained for you before, 21 whom heaven must receive until the times of restoration of all things, which God spoke long ago by the mouth of his holy prophets. 22 For Moses indeed said to the fathers, ‘The Lord God will raise up a prophet for you from among your brothers, like me. You shall listen to him in all things whatever he says to you. 23 It will be that every soul that will not listen to that prophet will be utterly destroyed from among the people.’ Acts 3:20-23WEB

2. Jezus was het beloofde "zaad" van Abraham.

Vlak nadat Peter het bovenstaande sprak, zei hij: 25 You are the children of the prophets, and of the covenant which God made with our fathers, saying to Abraham, ‘All the families of the earth will be blessed through your offspring.’ 26 God, having raised up his servant Jesus, sent him to you first to bless you, in turning away every one of you from your wickedness.” Acts 3:25-26WEB Afhankelijk van de vertaling die u gebruikt [op onze wiki kan de bovenstaande passage variëren, afhankelijk van uw keuze van de vertaling], kan het Griekse woord σπέρματί vertaald worden als "nakomelingen", "familie" of "afstammelingen", in plaats van het meer letterlijke "zaad". Jezus Christus was dat "zaad" van de profetie die de apostel Petrus citeerde. De apostel Paulus bevestigde ook dat dit de juiste interpretatie van die belofte was: 16 Now the promises were spoken to Abraham and to his offspring. He doesn’t say, “To descendants”, as of many, but as of one, “To your offspring”, which is Christ. Galatians 3:16WEB Ook deze passage kan het beste worden begrepen in een vertaling die het Grieks σπέρματί op een consequent letterlijke manier weergeeft. Paulus maakt een punt dat gebaseerd is op het feit dat het woord enkelvoudig verwijst naar Jezus Christus.

3. Jezus was de leeuw van de stam van Juda

2 I saw a mighty angel proclaiming with a loud voice, “Who is worthy to open the book, and to break its seals?” 3 No one in heaven above, or on the earth, or under the earth, was able to open the book or to look in it. 4 Then I wept much, because no one was found worthy to open the book or to look in it. 5 One of the elders said to me, “Don’t weep. Behold, the Lion who is of the tribe of Judah, the Root of David, has overcome: he who opens the book and its seven seals.” Revelation 5:2-5WEB

Het bovenstaande is een verwijzing naar de volgende profetie in de wet:

9 Judah is a lion’s cub. From the prey, my son, you have gone up. He stooped down, he crouched as a lion, as a lioness. Who will rouse him up? 10 The scepter will not depart from Judah, nor the ruler’s staff from between his feet, until he comes to whom it belongs. The obedience of the peoples will be to him. Genesis 49:9-10WEB

Er zijn veel andere profetieën in de Wet die Jezus heeft vervuld (zoals het Lied van Mozes), maar de drie bovenstaande zijn genoeg om het punt vast te stellen.

Jezus voltooide de typologie van de wet

Bepaalde Sinaïverbondswetten (bijvoorbeeld de offerwetten) hebben het werk van Christus geprefigureerd. Deze functie van prefiguratie wordt "typologie" genoemd. In de theologische studie is het woord "type" (Grieks: τύπος -- vaak vertaald "patroon") een label voor iets dat een geabstraheerde (vereenvoudigde) representatie is van het echte werk (dat later komt). Het echte ding dat later komt is de "antitype" (Grieks: ἀντίτυπος, zie 1 Pet. 3:21). U hebt misschien ook wel gehoord van de zogenaamde "schaduwen", zoals de apostel Paulus in Kol. 2:17 doet. Het type komt overeen met de antitype, net zoals een schaduw die door iemands lichaam wordt geworpen een geabstraheerde voorstelling van dat lichaam is. Zo zegt Paulus "het lichaam is van Christus" (Kol. 2:17). Deze metaforische "schaduw" van Christus wordt in vele delen van de Hebreeuwse Schrift terug geworpen, en we zien dit het vaakst in de offerwetten.

Zo schreef de apostel Paulus:

7 Purge out the old yeast, that you may be a new lump, even as you are unleavened. For indeed Christ, our Passover, has been sacrificed in our place. 8 Therefore let’s keep the feast, not with old yeast, neither with the yeast of malice and wickedness, but with the unleavened bread of sincerity and truth. 1 Corinthians 5:7-8WEB

Jezus was de antitype waarop het type van het Pesach-lam wees. Als de realiteit (Christus en zijn eenmalige offer) eenmaal is volbracht, dan bestaat het oorspronkelijke type/patroon/schaduw ofwel niet meer, ofwel - als het nog steeds bestaat - is de oorspronkelijke functie ervan niet meer nodig; daarom moeten we het type/patroon/schaduw anders behandelen dan we voorheen deden. We offeren niet langer een lammetje op Pesach zoals de wet vereist (Num. 9:1-3).

Toen de apostel Paulus het volgende schreef: 4 For Christ is the fulfillment of the law for righteousness to everyone who believes. Romans 10:4WEB Paulus suggereerde niet (in tegenstelling tot Jezus' eigen woorden in Matt. 5:17) dat Christus de hele wet "beëindigde" (zoals in abolished). Het Griekse woord (typisch vertaald als "einde" in de passage hierboven) dat Paulus gebruikte is telos, (waar we onze term 'teleologie' uit halen). Het kan zowel "tijdelijk einde" als "doel" betekenen. Het maakt niet uit welke van deze vertaalopties we nemen, het past bij het doel van Jezus om de wet te vervullen door het typologische/didactische doel ervan te vervolledigen:

1. Christus was het tijdelijke einde van veel van de offerwetten die een voorbode waren van zijn eenmalige opoffering. Deze wetten waren verbondsgebonden, en zijn niet langer bindend.
2. Christus was het uiteindelijke doel van de wet, die in veel opzichten wees op zijn voltooide werk.

Een ander voorbeeld: Jezus' eigen priesterschap schafte de wetten af die betrekking hadden op de Levitische priesters. Er zijn geen Levitische priesters in het Nieuwe Verbond. Toen het Sinaïconvenant in 70 na Christus eindigde, werd het Levitische priesterreglement ermee afgeschaft.

Het typologische doel van de wet is waar Paulus naar verwees toen hij schreef:

23 But before faith came, we were kept in custody under the law, confined for the faith which should afterwards be revealed. 24 So that the law has become our tutor to bring us to Christ, that we might be justified by faith. 25 But now that faith has come, we are no longer under a tutor. Galatians 3:23-25WEB

Als docent leidde de typologische wet het volk van God naar een doel en bereidde hen voor op het komende eindwerk van de Messias. De leerwetten waar Paulus zegt "we zijn niet meer onder" zijn de verbondsgebonden wetten (net als de typologische wetten), omdat Jezus ze voltooid heeft en ze achterhaald heeft gemaakt.

Alle dingen zijn volbracht?

Als we eenmaal hebben vastgesteld wat Jezus bedoelde met "vervullen", kunnen we begrijpen wat hij bedoelde met een bepaalde clausule in het volgende vers (18): "totdat alle dingen zijn volbracht." Merk op dat precies dezelfde zinsnede wordt gebruikt in het volgende vers: 32 Most certainly I tell you, this generation will not pass away until all things are accomplished. Luke 21:32WEB

Dit vers in Lucas is een parallel aan Matt. 24:34.

Zonder al te veel in te gaan op de eschatologie (waar anderen, zoals Gary Demar, al uitgebreid over hebben geschreven), wil ik alleen maar beweren dat de woorden "deze generatie", in de Evangeliën, altijd de generatie van mensen betekent tot wie Jezus sprak. Dit zijn de mensen die rond het jaar 30 in leven waren. Dit is een mainstream preteristische interpretatie, die je in veel commentaren kunt vinden. Daarom kunnen we met zekerheid weten dat "alle dingen" (waar die term ook specifiek naar verwijst) tegen het einde van de eerste eeuw "volbracht" zouden zijn. Jezus zei klaarblijkelijk niet "totdat alle dingen die ooit zullen gebeuren zijn volbracht". Het was duidelijk de bedoeling dat de zinsnede 'alle dingen' een betekenis zou hebben die beperkt was tot de 'generatie' van de eerste eeuw.

We weten dat Jezus is gekomen om vele profetieën uit het Oude Testament te vervullen/voltooien en om bepaalde wetten te vervullen/voltooien door middel van zijn laatste, voltooide offer. Daarom, wanneer hij zegt "totdat alle dingen zijn volbracht" (v. 18) in de context van het "vervullen" van de Wet en de Profeten, kunnen we de referentie van deze fase redelijkerwijs beperken tot: "totdat alle dingen voorspeld of voorspeld in zowel de Wet als de Profeten zijn volbracht."

Een chiasme van vervulling

Maar als Jezus een aantal van de wetten heeft laten "verdwijnen", wat moeten we dan doen met dat andere deel van zijn claim: "totdat de hemel en de aarde voorbijgaan, ..."? Al deze zinnen moeten samen behandeld worden, want ze vormen een in elkaar grijpende chiramide van betekenis:

A Eer hemel en aarde vergaan B zal er geen jota of stip van de Wet vergaan A' totdat alles is volbracht.

[Een chiasme is een gemeenschappelijke Bijbelse literaire structuur die gebruik maakt van vormen van herhaling en structurele omkering voor de nadruk.]

Het is duidelijk dat de centrale clausule (B) van dit chiasme afhankelijk is van zowel de eerste (A) als de derde (A') clausule. Dr. Bahnsen zelf maakte dit punt:

Ηως ἂν πάντα γένηται stelt onvoorwaardelijk "totdat alle dingen hebben plaatsgevonden (voorbij zijn)". Dus deze zinsnede is functioneel gelijkwaardig aan "tot de hemel en de aarde voorbij zijn." Deze twee ἕως clausules lopen parallel (een gemeenschappelijk literair apparaat) en verklaren elkaar.

Ik ben het volledig eens met Dr. Bahnsen's claim hierboven. We moeten deze ἕως-clausules elk toestaan om onze interpretatie van de andere te informeren en uit te leggen. Ik heb al betoogd dat de tweede clausule moet worden geïnterpreteerd in het licht van de manier waarop Jezus deze woorden in Lukas 21:32 heeft gebruikt. Als "alle dingen" (die Jezus van plan was te vervullen) in vervulling zouden gaan voordat die generatie overleed, hoe begrijpen we dan "hemel en aarde"?

Laten we achterwaarts werken, met behulp van logica. Hier is een syllogisme:

1. Geen enkel deel van de wet zal voor de hemel en de aarde voorbijgaan.
2. Sommige delen van de wet zijn voorbijgegaan.
3. Daarom zijn de hemel en de aarde voorbijgegaan.

Het bovenstaande syllogisme is logischerwijs geldig. Premisse #1 is bijbels zeker (geherformuleerd uit Matt. 5:18). Hoe zit het met premisse #2?

Jotas en stippen zijn gepasseerd

We erkennen allemaal dat bepaalde jotas en tittles van de wet zijn gepasseerd. Geen enkele christen zou dit feit moeten betwisten. Bijvoorbeeld:

1. We besnijden onze mannelijke baby's niet op de 8e dag van het leven, zoals de wet vereist: Lev. 12:3.
2. We beschouwen onszelf niet als onrein als we varkensvlees eten: Lev. 11:7-8.
3. We zoeken niet naar een Levitische priester (of welke soort priester dan ook) om te bepalen of een ulceratie op onze huid vereist dat we in quarantaine worden geplaatst: Lev. 13:2-3.
4. We leren vrouwen niet dat ze zichzelf 80 dagen na de geboorte van een meisje ritueel als "onrein" moeten beschouwen: Lev. 12:5.

De meeste christenen houden zich niet aan deze wetten en leren anderen ze ook niet na, omdat ze gebonden waren aan het Sinaï-convenant en nu zijn overleden. In Theonomie in de christelijke ethiek bespreekt Dr. Bahnsen zelf een wet die door het Nieuwe Verbond 'vernietigd' is:

Het Levitische priesterschap, dat het mozaïsche systeem van ceremoniële verlossing vertegenwoordigt, kon geen volmaaktheid brengen en was dus bedoeld om te worden vervangen (Hebr. 7:11 e.v., 28). ... toen Jezus een verandering in het priesterschap instelde (want Hij was van de stam van Juda, niet van Levi) werd ook het ceremoniële principe gewijzigd.... Het vroegere gebod met betrekking tot ceremoniële zaken werd dan opzij gezet, zodat Gods volk een betere hoop kon hebben.... Het gebod dat werd geannulleerd was "een gebod met betrekking tot het vlees" (d.w.z. met betrekking tot de uiterlijke kwalificatie van de fysieke afkomst van de priesters....).

Natuurlijk, Dr. Bahnsen suggereert dat deze "anulling" van priesterlijke kwalificatie "geïmpliceerd werd in Psalm 110:1,4", daarom beschouwt hij het niet als een tegenstrijdigheid met zijn interpretatie van Matt. 5:17f. Maar deze "vervulling" van de wet is precies waar Jezus het in Matt. 5:17-19 over had. De overgang naar het Nieuwe Verbond vereiste een verandering in de verbondsgebonden delen van de wet, net zoals de auteur van Hebreeën in Hebreeën 7:11 schreef.

In een boek over theonomie dat later werd gepubliceerd, gaf Dr. Bahnsen opnieuw toe dat "delen van de wet terzijde zijn geschoven of veranderd":

Jezus is degene die sprak over categorische en uitputtende steun voor de wet - tot aan het minste gebod. Het is ook het woord van Jezus elders dat ons onze theologische rechtvaardiging geeft om te zeggen delen van de wet zijn terzijde gelegd of veranderd. Er is niets onwettigs of unieks aan de leer van onze Heer door middel van ingrijpende verklaringen die later worden gegeven..

Het is daarom duidelijk uit "latere" Schriftteksten dat Jezus de wet heeft vervuld door bepaalde delen te "bevestigen" en te "vervolledigen". Toen deze delen voltooid waren, werden ze opzij gelegd. We zijn niet verplicht om de delen van de wet te doen die zijn "afgedaan" en "opzij gelegd" (met behulp van Dr. Bahnsen's termen). We zijn niet om hen te onderwijzen als zijnde bindend. Deze wetten zijn de jots en tittles die zijn overleden.

Hemel en aarde vergegaan?

Hoe zit het met #3 hierboven (de conclusie van ons syllogisme)? Hoe kan "hemel en aarde" vergaan zijn? Ten eerste, moeten we opmerken dat dit geen spraakfiguur is die "nooit" betekent. Jezus zelf bevestigde dat: 34 Most certainly I tell you, this generation will not pass away until all these things are accomplished. 35 Heaven and earth will pass away, but my words will not pass away. Matthew 24:34-35WEB We weten dus dat "hemel en aarde" kunnen (en zouden) verdwijnen. We weten ook dat ons syllogisme hierboven logischerwijs geldig is. We weten dat de eerste twee premissen waar zijn. Daarom is de waarheid van de conclusie logischerwijs noodzakelijk. Maar in welke zin zijn "hemel en aarde" vergaan? The answer is that Jesus was using symbolic language (as he sometimes did), and he was referring to the destruction of the Second Temple and the abolishment of the Sinai Covenant in A.D. 70 (before that generation passed away). This is where it helps to know something about Second Temple Jewish terminology, and the historian Josephus is our best reference for this. It turns out that Jews of that time actually used the phrase "heaven and earth" to refer to the structure of the tabernacle (and later the temple). Josephus wrote:

this proportion of the measures of the tabernacle proved to be an imitation of the system of the world; for that third part thereof which was within the four pillars, to which the priests where not admitted, is, as it were, a heaven peculiar to God. But the space of the twenty cubits is, as it were, land [ge, also translatable as 'earth'] and sea, on which men live, and so this part is peculiar to the priests only....When Moses distinguished the tabernacle into three parts, and allowed two of them to the priests, as a place accessible and common, he denoted the land and the sea, these being of general access to all; but he set apart the third division for God, because heaven is inaccessible to men.

[Other contemporary references are listed in (Fletcher-Louis, "Jesus, the Temple and the Dissolution of Heaven and Earth", 126)]

Crispin Fletcher-Louis writes:

In the last 20 years there has been widespread recognition that in both the biblical and post-biblical periods the Temple is invested with a set of cosmological meanings: the Temple stands at the centre of the universe; it is the place from which creation began; it is the meeting point of heaven and earth -- the 'Gate of Heaven'; it is the place where, at the end of days, as at the dawn of creation, the forces of chaos would be defeated and, most importantly for our purposes, it is a miniature version of the whole universe -- a microcosm of heaven and earth.

Fletcher-Louis also relates Matt. 5:18 to Matt. 24:35 in the following way:

There are, I suggest, three interlocking referents in the expression 'until heaven and earth pass away' at 5:18d: (1) the destruction of the Jerusalem temple in AD 70 confirming the obsolescence of the Old Covenant; (2) Jesus' death and resurrection confirming the institution of the New Covenant and its messianic Torah; (3) Jesus' life, ministry and teaching as the embodiment of the new creation and the setting-up of the messianic Torah which His new community follows.
...
It seems now that when the close parallel to Matthew 5:18 at 24:35 refers to the passing away of heaven and earth and endurance of Jesus' words, the first of the three referents in the former text is to the forefront. With the temple cult gone, Jewish Christians should not feel its loss since they still had Jesus' teaching.

It is reasonable to conclude that Jesus was speaking using the symbolic terms in use at that time: that when he said "heaven and earth" he was speaking of the temple, and using it as a metonym for the Sinai Covenant (of which the temple was the central feature). This identification between the phrase "heaven and earth" and the Sinai Covenant is not a modern theological novelty. For example, here is what the Puritan theologian John Owen wrote about this phrase, as used by Peter in 2 Peter 3:

On this foundation I affirm, that the heavens and earth here intended in this prophecy of Peter, the coming of the Lord, the day of judgment and perdition of ungodly men, mentioned in the destruction of that heaven and earth, do all of them relate, not to the last and final judgment of the world, but to that utter desolation and destruction that was to be made of the Judaical church and state.

Notice the following parallel between Matt. 5:18 and Jesus prophesying the destruction of the temple and Jerusalem in Mark 13 (parallels in Matt. 24 and Luke 21):

Matthew 5:18	Mark 13:30-31
18 For most certainly, I tell you, until heaven and earth pass away, not even one smallest letter or one tiny pen stroke shall in any way pass away from the law, until all things are accomplished. Matthew 5:18WEB	30 Most certainly I say to you, this generation will not pass away until all these things happen. 31 Heaven and earth will pass away, but my words will not pass away. Mark 13:30-31WEB

Jesus affirmed that "the heaven and the earth will pass away" in the same context as the destruction of the temple and Jerusalem. Some commentators want to split these verses into the "already" and "not yet", because they are presupposing that Jesus must be talking about the literal, physical "heaven and earth." But if he was just using a standard Jewish symbolic term for the temple ("heaven and earth") as a metonym for the Sinai Covenant, then everything else fits perfectly with Matt. 5:17-19. We can thus conclude that Jesus:

1. fulfilled (confirmed and completed) all of the typologies and prophecies in the Law and the Prophets (Matt. 5:18)
2. made provision for Israel's remnant and the gentiles in the New Covenant (Luke 22:20)
3. returned in judgment of Israel in A.D. 70, causing the Second Temple to be destroyed (Matt. 24:2), and thus
4. abolished the Sinai Covenant (Heb. 8:13), without abolishing the law completely (Matt. 5:17)
5. accomplished all this within the lives of "that generation" (exactly as he prophesied in Luke 21:32, Mark 13:30, Matt. 24:34).

New heavens and earth means "new creation." In other words:

17 Therefore if anyone is in Christ, he is a new creation. The old things have passed away. Behold, all things have become new. 2 Corinthians 5:17WEB

John Owen also understood the "new heavens and new earth" to be fulfilled right now. He wrote:

Now, when shall this be that God will create these “new heavens and new earth, wherein dwelleth righteousness?” Saith Peter, "It shall be after the coming of the Lord, after that judgment and destruction of ungodly men, who obey not the gospel, that I foretell." But now it is evident, from this place of Isaiah, with chapter 66:21–22, that this is a prophecy of gospel times only; and that the planting of these new heavens is nothing but the creation of gospel ordinances, to endure for ever. The same thing is so expressed in Hebrews 12:26–28.

The "New Creation" is already here. Jesus is our current, reigning King (just as prophesied in Dan. 2:44); the laws which weren't bound to the abolished Sinai Covenant continue to be binding upon us, just as God intended; and we have two simultaneous, ongoing commissions:

1. to subdue the earth (Gen. 1:28)
2. to preach the Gospel of the current Kingdom (Matt. 28:18)